Vallende bladeren op het grasland: als we ze nu eens een beetje laten liggen.
Het is de tijd van de vallende bladeren. En van de bladblazers: mensen lopen druk gevallen bladeren bij elkaar te blazen om ze dan af te voeren. Maar is dat zo’ n goed idee?
Mag een genuanceerd antwoord?
Vallende bladeren zijn biomassa, veel biomassa. En dus een bron van koolstof en stikstof en al die andere mineralen, die horen bij het leven. Een boom heeft ze gevormd met mineralen, heeft er aan fotosynthese mee gedaan om groei en bloei te realiseren en laat ze dan vallen, waarna ze vergaan en als humus en mineralen terugkeren naar de grond. De cirkel is rond.
Wie bladeren weghaalt, doorbreekt die cirkel. Je neemt vooral mineralen weg vanuit de ene plek en voert ze af naar de andere. Voor de boom zelf is dat op lange termijn niet zo goed. Maar wat met je grasland?
Een boom kan heel veel bladval produceren en die verteert pas na maanden. Het gras kan dan verstikt worden en de bodem wordt langzaam een bosbodem. Geen goed idee als je je grasland koestert. Maar alles weghalen is ook geen goed idee, want zo neem je de voeding voor je gras weg.
Ons voorstel: als je een grasland hebt dat je koestert, haal dan veel weg, maar laat op het laatste van het seizoen maar wat blad liggen: daar wordt je grasland beter van. En ook, de verterende bladeren bieden gegarandeerd een reeks mooie paddenstoelen zoals eikenbladzwammetje of vaalpaarse schijnridderzwam of nog een van die vele andere.