Er is nog altijd weerstand tegen klimop bij beheerders van het openbaar groen. De ranken van de klimop worden laag tegen de stam afgezaagd. Soms gaat men zo ver dat men de hele plant uit bomen verwijderd. Als je gaat zoeken naar het waarom, stuit je op steeds dezelfde hardnekkige misverstanden. Dat bomen al sinds de ijstijd zonder al te veel problemen samenleven met klimop wordt vaak vergeten.
Klimop- Hedera helix- behoort tot de familie van de Araliaceae en is -samen met de kamperfoelie en de bosrank- een van onze inheemse klimmers. Het is een altijdgroene winterharde vaste plant. Je treft hem als bodembedekker en al klimmend aan.
Klimop is geen bomenwurger of parasiet, niet langer een verwoester van huizen.
Klimop is geen rankende klimmer en zal dus geen bomen wurgen. Hij hecht zich met zijn hechtwortels aan het buitenste laagje van de schors van de boom of aan de muur. Hechtwortels bieden alleen houvast. De klimop steelt dus geen voedingsstoffen van de boom en is dus geen parasiet of halfparasiet.
Oude muren van voor 1920 met poreus voegsel -kalkmortel- kunnen op termijn schade ondervinden van de hechtwortels. Onze moderne voegsels hebben hier geen last van.
Sterker nog: klimop beschermt je gevel. Volgens een onderzoek door de Royal Horticutural Society en de universiteit van Reading is de Hedera helix de meest effectieve plant om gebouwen te koelen tijdens de zomermaanden met een daling van 5.7°C. De relatieve vochtigheid in huis in de winter was ook aanzienlijk lager bij met Hedera begroeide gevels. Je huis blijft dus droger.
Het gewicht van de klimop en de grote windbelasting zijn voor de gastheer geen probleem. De groei gaat immers geleidelijk en de boom past zijn wortelstelsel aan en vormt reactiehout aan waar nodig. Een ingenieur heeft hij niet nodig.
Klimop is geen concurrent voor licht. Volgens de Duitse professor Andreas Rohloff -specialisatie bosbotanie en dendrologie- bestaat de kroon van een boom uit 2 delen: de schaduwkroon is het binnenste deel van de kroon, is 2/3e van de totale kroon, maar levert slechts 1/3e van de totale fotosynthese. De lichtkroon, het buitenste deel, dat dus de meeste energie levert, zal zelden of nooit gehinderd worden door klimopgroei. De klimop groeit meestal binnen de totale kroon, soms in de schaduwkroon. Enkel bij relatief lage bomen met een kleine kroon is het beheren van klimop aan te raden.
Klimop is geen concurrent voor water en voedingsstoffen.
Onderzoek heeft aangetoond dat met klimop begroeide bomen geen groeibelemmeringen ondervonden. Integendeel, ze stelden vast dat deze bomen soms een betere groei vertoonden. Vermoedelijk door een gunstiger microklimaat. Vanaf de klimop een jaar of 10 is, krijgt hij naast groeischeuten ook bloeischeuten. Deze hebben geen hechtwortels en groeien weg van de basis. Je kan de bloeischeuten herkennen aan de bladvorm. Daar waar de groeischeut ingesneden bladeren heeft, zijn die van de bloeischeut hartvormig.
Het is de combinatie van de altijd groene bladeren en de late nectarbar die zorgen voor een echte biodiversiteitsboost:
De bloemen op de bloeischeut verschijnen eind september tot zelfs nog begin december. Op warme najaarsdagen gonst het hier van het leven.