Een vraatzuchtige exoot. Un prédateur vorace venu d’Amérique du Nord.

De Amerikaanse stierkikker. La Grenouille taureau américaine.

NL: De stierkikker is een zeer grote en vraatzuchtige Noord-Amerikaanse kikker. De soort staat bekend voor hun onverzadigbare eetlust en om hun vermogen om zo’n beetje alles te eten wat in hun bek past. Insecten, maar ook kikkers, padden, salamanders, vissen, kuikens van watervogels zoals waterhoen en verschillende eendensoorten, muizen en jongen van kleine zoogdieren staan op het menu. Wanneer stierkikkers in onze contreien terechtkomen bezetten ze snel vijvers waar ze, dankzij hun vraatzuchtige aard, snel de vijvers beginnen domineren. De geïntroduceerde stierkikkers gaan snel over tot het eten van onze inheemse amfibieën zoals padden, groene en bruine kikkers en verschillende salamandersoorten. Bovendien eten de jonge stierkikkers dezelfde insecten als onze inheemse amfibieën, wat nog voor verdere competitie zorgt.

In zijn oorspronkelijk verspreidingsgebied heeft de Amerikaanse stierkikker vijanden zoals alligators, bijtschildpadden, Amerikaanse otters en wasberen. In onze streken komen die vijanden echter niet voor. Stierkikkers die hun weg naar onze natuur vinden, ondervinden dus weinig weerstand en kunnen zich ongehinderd voortplanten. Bovendien zijn verschillende levensstadia van de stierkikker wansmakelijk voor veel van onze natuurlijke predatoren van kikkers, hoewel de kikkervissen soms gegeten worden door roofvissen en watervogels. De impact hiervan op de stierkikkerpopulaties is echter zeer beperkt, aangezien een enkel vrouwtje tot wel 20000 eitjes kan leggen.

De stierkikker is ook drager van verschillende ziekten. De stierkikkers zelf hebben weinig last van deze pathogenen maar onze inheemse soorten, zoals de zeldzame vroedmeesterpad en de vuursalamander, raken besmet via het water en sterven door de ziekten. Op deze manier zorgt een introductie van een stierkikker in een vijver voor een snelle afname van de inheemse kikkers tot enkel de stierkikker overblijft.

Vanwege deze redenen is de stierkikker opgenomen op de internationale en Europese lijst van ‘100 ergste invasieve soorten’. (bron ANB)

Natuurwerk is gespecialiseerd in het vangen en bestrijden van deze vraatzuchtige exoot. Heb je een exemplaar gezien, meld het ons dan of ga naar waarnemingen.be.

FR: La Grenouille taureau (Lithobates catesbeianus) est une espèce de très grande taille, originaire d’Amérique du Nord, connue pour son appétit insatiable et sa capacité à dévorer presque tout ce qui peut entrer dans sa bouche. Son menu comprend non seulement des insectes, mais aussi d’autres grenouilles, des crapauds, des salamandres, des poissons, des oisillons de diverses espèces aquatiques comme la gallinule ou certaines canards, ainsi que des souris et des petits mammifères.

Lorsqu’elle s’installe dans nos régions, la grenouille taureau colonise rapidement les mares et étangs où, grâce à sa voracité, elle devient rapidement dominante. Elle se nourrit de nos amphibiens indigènes, tels que les crapauds, les grenouilles vertes et brunes ou encore différentes espèces de tritons. Les jeunes grenouilles taureaux consomment également les mêmes insectes que les amphibiens locaux, ce qui accentue encore la concurrence alimentaire.

Dans son aire de répartition naturelle, la grenouille taureau est régulée par des prédateurs comme les alligators, les tortues serpents, les loutres américaines ou encore les ratons laveurs. Or, ces ennemis naturels n’existent pas dans nos régions. Ainsi, les grenouilles taureaux introduites dans notre nature rencontrent peu de résistance et peuvent se reproduire sans entrave. De plus, plusieurs stades de leur cycle de vie sont peu appétissants pour nos prédateurs naturels, bien que les têtards puissent parfois être mangés par des poissons carnassiers ou des oiseaux aquatiques. L’impact de cette prédation reste toutefois limité, car une seule femelle peut pondre jusqu’à 20 000 œufs.

La grenouille taureau est également porteuse de plusieurs maladies. Bien qu’elle en soit peu affectée, elle peut contaminer nos espèces locales, comme le crapaud accoucheur ou la salamandre tachetée, par l’eau, entraînant leur mort. Ainsi, l’introduction d’une seule grenouille taureau dans un étang peut rapidement provoquer la disparition des amphibiens indigènes, jusqu’à ce que seule la grenouille taureau subsiste.

Pour toutes ces raisons, la grenouille taureau figure sur la liste internationale et européenne des “100 pires espèces invasives” (source : ANB).

Natuurwerk est spécialisé dans la capture et la lutte contre cette espèce vorace.

Si vous en observez un spécimen, signalez-le à Natuurwerk ou via le site observation.org.

Terug naar overzicht